uwięziona

Nigdy wcześniej nie publikowałam tego co napisałam. Nikomu też tego nie pokazywałam. Postanowiłam się jednak podzielić kawałkiem siebie. Wiersz ten napisałam stosunkowo niedawno:

spętana łańcuchami własnych myśli

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

kajdany coraz cięższe wrosły w suchą skórę

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

obezwładniona próbuję oddychać

powietrzem które mi nie służy

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

jałowa ziemia pode mną nie rodzi już plonów

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

jestem głucha na słowa nieczuła na ból

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

zbyt silna by paść zbyt wątła by żyć

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

me światło to odblask minionego mroku

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

co pozostawił po sobie wymarłą cząstkę w mej duszy

stoję w miejscu nie mogąc się ruszyć

która jest mi jak chleb bez niej bym już nie była

która jest całą mną w swej pustce jest mi mogiłą

Administrator

Mmm..też jest fajny:)

Dziękuję

Podoba mi się ten wiersz Smile

, dla niektórych osób to jest poprostu lenistwo lub słabość niewystarczająca by się wyzwolić z łańcuchów( jak w wierszu napisane Smile

) lecz czeba się postarać i szukać motywacji bezprzerwy się starać by się udało !! Oczywiście nietwierdze tak o autorze Smile

Administrator

No dokładnie. I tu nawet nie może chodzić o lenistwo, jednak o taki rodzaj łańcuchów z których nie łatwo się wydostać.